ဂျပန်နိုင်ငံရဲ့ ဈေးအကြီးဆုံးနေရာ

ဂျပန်နိုင်ငံမှာရှိတဲ့ကုန်ပစ္စည်းတိုင်းဟာ မြန်မာနိုင်ငံထက်ပိုပြီး စျေးကြီးတဲ့နိုင်ငံလို့ပြောကြပါတယ်။

ကုန်ဈေးနှုန်းက နေထိုင်မှုစရိတ်နဲ့ တိုက်ရိုက်အချိုးကျတဲ့အတွက်ကြောင့် ကုန်ဈေးနှုန်းကြီးတဲ့နေရာမှာမနေချင်လောက်ဘူးလို့ထင်ပါတယ်။

ဒီလိုကုန်ဈေးနှုန်းကြီးတာထက်ပိုကြီးတဲ့နေရာနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပါမယ်။

ပထမဦးဆုံးနေရာကတော့ ဖူဂျီတောင်ထိပ်ဖြစ်ပါတယ်။

https://www.camp-outdoor.com/tozan/fujisan/yamagoya.shtml

ဖူဂျီတောင်ပေါ်က တောင်ထိပ်မှာရှိပါတယ်။

တောင်ထိပ်မှာ တစ်ညအိပ်ပြီး မနက်စောစောထပြီးဆက်တက်မယ်ဆိုရင် တောင်ထိပ်မှာနေထွက်တာကို ကြည့်နိုင်ဖို့အတွက် စောင့်နေရတာက အရမ်းကိုဈေးကြီးလွန်းပါတယ်။

Curry rice တစ်ပွဲကို ယန်း ၁၂၀၀ ကျသင့်ပါတယ်။

တိုကျိုမှာ Curry rice တစ်ပွဲစားမယ်ဆိုရင် တစ်ပွဲကို ယန်း ၄၀၀ ကနေ ၅၀၀ လောက်ပဲရှိပါတယ်။

ဈေးနှုန်းက ၃ ဆ လောက်တောင်ကွာခြားနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။

အအေးဆိုရင်တော့ တစ်ခွက်ကို ယန်း ၅၀၀ ဖြစ်ပြီး၊ ဖူဂျီတောင်ပေါ်မှာဆိုရင် ယန်း ၁၂၀ ကျသင့်ပါတယ်။

ခေါက်ဆွဲဘူးတွေဆိုရင် ယန်း ၆၀၀ လောက်ရှိပြီး တောင်အောက်မှာဆိုရင်တော့ ယန်း ၁၅၀ လောက်ရှိပါတယ်။

ဒီလောက်ထိဈေးကြီးနေတာဟာ ကုန်တင်ကြေးတွေဈေးကြီးလို့ဖြစ်ပါတယ်။

အဲ့ဒီတောင်ထိပ်မှာ တစ်ပတ်ကို ၆ ကြိမ် bulldozer တွေနဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေကိုသယ်ဆောင်ကြပါတယ်။

ဒီလိုလမ်းကြောင်းတစ်ကြောင်းကို ယန်း ၁၀ သောင်းကျသင့်ပါတယ်။

သန့်စင်ခန်းသွားမယ်ဆိုရင်လည်း ဝင်ကြေးပေးရမှာဖြစ်ပါတယ်။

တောင်ထိပ်မှာလာရောက်တည်းခိုတဲ့ဧည့်သည်တွေဆိုရင် ယန်း ၁၀၀ ပေးရပြီး၊ တခြားသူတွေဆိုရင် ယန်း ၂၀၀ ပေးရတယ်။

ဖူဂျီတောင်ပေါ်မှာ ရေလည်းရှားပါတယ်။

ဒီမှာနေရတဲ့ဘဝကတော့ တော်တော်ကိုစိတ်ညစ်ဖို့ကောင်းမှာပဲနော်။

ဟူး………သွားနေဖို့တော့ ဘယ်လိုမှမဖြစ်ဘူးထင်ပါတယ်။

နောက်တစ်နေရာကတော့ အံ့သြစရာကောင်းလောက်တဲ့နေရာဖြစ်ပါတယ်။

အဲ့ဒီနေရာကတော့ အကျဥ်းထောင်ဖြစ်ပါတယ်။

https://webronza.asahi.com/culture/articles/2018011100003.html

ထောင်ထဲမှာဆိုရင် လိုအပ်တာထက်ပိုတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ကိုယ်ဘာကိုယ် မဝယ်လို့မရပါဘူး။

ဒါကြောင့် နေ့စဥ်သုံးပစ္စည်းတွေကိုရောင်းတယ်ဆိုပေမယ့် အရမ်းကိုဈေးကြီးပါတယ်။

တစ်ရှူးတစ်လိပ်ကို ၅၉၄ ယန်း ဖြစ်ပါတယ်။ ( အပြင်စျေး ရဲ့ ၄ ဆခွဲ )

သွားပွတ်တံတစ်ချောင်းကို ၁၈၁ ယန်း ဖြစ်ပါတယ်။ ( အပြင်စျေး ရဲ့  ၂ ဆ နီးနီး )

ယောကျ်ားလေးဝတ်ဘောင်းဘီတစ်ထည် ၇၀၂ ယန်းဖြစ်ပါတယ်။ စာရေးသူကတော့ ယန်း ၅၀၀ ဆို ၂ ထည်တောင်ရပါတယ်။

ထောင်ထဲဝင်ရတဲ့သူတွေက အလုပ်လုပ်ရပါတယ်။

အိမ်သုံးပစ္စည်းလုပ်ငန်းနဲ့ လျှော်ဖွတ်တဲ့ လုပ်ငန်းတွေကို လုပ်ကိုင်ရတာဖြစ်ပါတယ်။

ဒီအလုပ်တွေလုပ်ဖို့အခွင့်အရေးရှိတယ်ဆိုပေမယ့် လုပ်အားခနည်းတဲ့ တစ်လကို ယန်း ၅၀၀၀ လောက်ပဲရတာဟာ တော်တော်လေးကို ကြပ်တည်းလွန်းတာကြောင့် အပြင်ကလူတွေတစ်ယောက်နဲ့မှ မသိဘူးဆိုမဝယ်ဘဲနေရပါတယ်။

မကောင်းတာလုပ်ပြီးထောင်ထဲဝင်သွားတဲ့သူကတော့ ဘယ်လိုနေမလဲမသိပေမယ့် တကယ့်ဈေးကွက်မှာရှိတဲ့ဈေးထက်ပိုပြီးဈေးကြီးနေတာက ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။

ယခုအကြောင်းအရာက ယခုလက်ရှိတော်တော်များများပြောနေကြတဲ့ ကိစ္စတစ်ရပ်ဖြစ်ပြီး ဈေးနှုန်းပြောင်းလဲဖို့အတွက် လှုပ်ရှားမှုတွေလုပ်ဆောင်နေတာကို သိရှိရပါတယ်။

စာဖတ်သူတို့ရေ…….. ဒီလိုဈေးကြီးတဲ့နေရာမျိုးမှာ ဘယ်တော့မှမနေရအောင် အထူးသတိထားကြပါနော်…..